Irak dünyanın en büyük petrol ihracatçılarından biri olabilir ancak koronavirüs salgınından sonra güç talebinin çakılmasıyla birlikte ekonomik olarak dar boğazda.
Mali durumu hiç de iyi olmayan Irak, öğretmenlere ve memurlara da maaşlarını ödeyemiyor. Bu da geçen sene hükümeti deviren ayaklanma üzere toplumsal hareketlerin tekrar oluşabileceğine dair telaşları artırıyor.
OPEC+ ise zati kırılgan olan piyasaları iyileştirmek için üretim kesintilerini artırmaya çalışıyor ve bu doğrultuda Irak üzere üreticilerin kurallara uymasına gereksinimi var. Irak içinse üretim kesintisine gitmenin ekonomik ve siyasi maliyeti çok yüksek. Ama tertibi bozmak da herkes için daha düşük fiyat riskini artırıyor.
Iraklılar hükümetin evvel halkı düşünerek daha fazla petrol üretmesini istiyorlar ancak Irak üzere kıymetli bir üretici şayet üretim azaltma paktını bozarsa, oburlarının üretim kesintilerine uymasını sağlayacak bir sistem kalmaz.
Geçtiğimiz Nisan ayında Irak ve öteki OPEC+ üyeleri ortasındaki mutabakata nazaran, OPEC ülkeleri ve Rusya günlük petrol üretim ölçüsünü günlük, yaklaşık pahası 40 milyon dolar olan, 1 milyon varil civarında azaltacaklardı.
Bu kesintilerin altında yatan fikir ise yükselen fiyatların ihracatta yaşanan kaybı kompanse edeceğiydi. Petrol fiyatları Nisan ayından bu yana iki kattan daha fazla artarak varil başına 40 dolar düzeyine geldi ama bu yıl hala yüzde 40 daha düşükler.
Irak’ın ise hükümet bütçesinin mali yükünü karşılamak için bu fiyat düzeylerinden daha fazlasına muhtaçlığı var ve hükümetin şu an için aylık 3 milyar dolar olan geliri geçen yılın neredeyse yarısındaki düzeylerde.
Bloomberg HT
